occupational safety & health

مبحث نهم : توالت

ماده 36 : تعداد توالت در کارگاهها با توجه به تعداد شاغلین آنها به شرح ذیل تعیین می گردد :

برای 9 تا 1 نفرشاغل حد اقل یک توالت

برای 24 تا 10 نفرشاغل حداقل 2 توالت

برای 29 تا 25 نفر شاغل حداقل 3 توالت

برای 74 تا 50 نفر شاغل حداقل 4 توالت

برای 100 تا 75 نفر شاغل حداقل 5 توالت

و در کارگاههایی که تعداد شاغلین آنها بیش از 100 نفر است به ازای هر 30 نفر اضافی حداقل 1 توالت درنظر گرفته شود.

تبصره 1 : در کارگاههای صنفی با تعداد کارکنان کمتر از 3 نفر که کارگران با 15 دقیقه پیاده روی به توالت بهداشتی دسترسی دارند، داشتن توالت در محل کارگاه ضروری نیست.

تبصره 2 : در کارگاههای زیر زمینی مانند معادن ، کارفرما مکلف است با درنظرگرفتن فرآیند کار ، توالت بهداشتی در نزدیک ترین قسمت به محل کار را فراهم نماید.

ماده 37 : در کارگاههایی که کارگر زن مشغول به کار است با توجه به تعداد آنها توالت جداگانه ساخته شود.

ماده 38 : شرایط و ضوابط بهداشتی توالت ها به شرح زیر است:

1 . توالت ها باید در فاصله ومحل مناسب از ساختمان کارگاه قرار داشته باشد.

2 . دیوارها تا زیر سقف کاشی ، بدون ترک خوردگی ، به رنگ روشن و قابل شستشو

باشند

3 . سقف صاف ، بدون ترک خوردگی ، به رنگ روشن و قابل شستشو باشد.

4 . کف مقاوم، صاف، قابل شستشو وگندزدایی و ترجیحا ً از جنس موزائیک ، سنگ و امثالهم باشد .

5 . کاسه توالت باید به رنگ روشن ، صاف ، بدون ترک خوردگی و قابل شستشو و گند زدایی باشد.

6 . توالت باید مجهز به سیفون باشد.

7 . توالت باید دارای شتر گلو باشد.

8 . حداقل عرض توالت 80 سانتی متر وحداقل طول آن 1 متر باشد.

9 . توالت باید دارای شیر آب با شلنگ برداشت آب باشد.

10 . توالت باید دارای تهویه مناسب و روشنایی کافی باشد.

11 . کلیه پنجره ها باید مجهز به توری ضد زنگ باشند.

12 . درب توالت باید مجهز به پشت بند درب باشد.

13 . شستشو و ضد عفونی توالت ها باید به طورمنظم انجام گیرد.

14 . هر توالت باید مجهز به سطل زباله درب دار ، زنگ نزن وقابل شستشو باشد.

مبحث دهم : دستشویی

ماده 39 : تعداد دستشویی در کارگاهها با توجه به تعداد شاغلین آنها به شرح ذیل تعیین می گردد .

برای 15 – 1 نفر شاغل حداقل 1 دستشویی

برای 30 – 16 نفر شاغل حداقل 2 دستشویی

برای 50 – 31 نفر شاغل حداقل 3 دستشویی

برای 57 – 51 نفر شاغل حداقل 4 دستشویی

برای 100 – 76 نفر شاغل حداقل 5 دستشویی

ودر کارگاههایی که تعداد کارکنان آنها بیش از 100 نفر است باید به ازای هر 25 نفر اضافی حداقل یک دستشویی به آن اضافه شود. شرایط وضوابط بهداشتی دستشویی ها به قرار زیر است :

1 . احداث دستشویی ها با ید در مجاورت نماز خانه، محل غذا خوری وتوالت ودر دسترس کارگران با شد.

2 . دستشویی ها باید دارای آب گرم و سرد باشند.

3 . کاسه دستشویی باید به رنگ روشن، صاف مو قابل شستشو باشد.

4 . عرض دستشویی حداقل 60 سانتی متر وطول آن 1 متر باشد. در مواردی که دستشویی مشترک به جای دستشویی انفرادی تعبیه می شود هر 60 سانتی متر وعرض دستشویی مشترک با یک شیر جداگانه آب گرم وسرد، معادل یک دستشویی محسوب می شود.

5 . صابون وترجیحا صابون مایع باید در تمام اوقات در محل دستشویی وجود داشته باشد.

6 . جهت خشک کردن دست وجود خشک کن الکتریکی یا حوله کاغذی ضروری است.

7 . دستشویی باید بدون ترک خوردگی وقابل شستشو باشد .

8 . دستشویی باید به طور مرتب شستشو و گندزدایی شود .

مبحث یازدهم : آب مصارف آشامیدنی و بهداشتی

ماده 40 : در هر کارگاه باید به ازای هر 50 کارگریک آب سرد کن وجود داشته باشد و در

کارگاههای زیر 50 نفر وجود یک شیر آب خوری ضروری است. شیر آب خوری باید از

نوع فواره ای و دارای سپر محافظ باشد تا آبی که از دهان کارگر باز می گردد به آن نرسد ولب کارگر نیز با آن تماس پیدا نکند. آب خوری نباید در مجاورت توالت ، دستشویی ودوش باشد و حتی المقدورنزدیک محل کار باشد .

تبصره : در کارگاههایی که شیربرداشت آب آشامیدنی بهداشتی وجود ندارد بایستی دارای مخازن بهداشتی آب بوده ولیوان انفرادی یا از لیوانهای یکبار مصرف استفاده شود.

ماده 41 : کارفرما مکلف است برای کارگرانی که در گرمای زیاد به مدت مدیدی کار می کنند با تامین مایعات لازم، آب ونمک از دست رفته بدن آنان را جبران نماید.

ماده 42 : آب آشامیدنی و مصارف بهداشتی باید منطبق بر استانداردهای بهداشتی و مورد تایید مراجع ذیصلاح باشد.

ماده 43 : کارگاههایی که از شبکه لوله کشی آب شهر استفاده نمی نمایند باید جهت نمونه برداری و آزمایش های لازم برای اطمینان از سالم بودن آب اقدام نمایند، مضافاً در این نوع کارگاهها استفاده از دستگاه کلر زنی برای ضد عفونی آب مصرفی به طوریکه کلر باقی مانده 5/0 – 2/0 قسمت در میلیون باشد ضروری است.

ماده 44 : در کارگاههایی که از آب چاه استفاده می نمایند، ساخت بهره برداری و لوله کشی آب باید منطبق بر ضوابط بهداشتی باشد.

مبحث دوازدهم : مواد زائد

ماده 45 : زباله و فاضلاب اماکن عمومی کارگاهی باید طبق ضوابط بهداشتی جمع آوری و دفع گردد.

ماده 46: نسبت به پسابهای صنعتی و مواد زائد صنعتی باید طبق اصول و ضوابط بهداشتی موجود عمل شود.

مبحث سیزدهم: نماز خانه

ماده 47 : در هر کارگاه باید محلی مناسب با فضای کافی وشرایط بهداشتی برای ادای فرایض دینی کارگران وجود داشته باشد .

مبحث چهاردهم : اتاق استراحت زنان :

ماده 48 : در کارگاههایی که زنان مشغول به کار می باشند اتاقی برای استراحت زنان باید درنظر گرفته شود:

تعداد مبل نیمکتی یا تختخواب که برای کارگر زن لازم است به قرار ذیل است:

تعداد کارگر زن تعداد تختخواب

10 تا 100 نفر 1

100 تا 250 نفر 2

250 نفر و بیشتر 2 بعلاوه 1 تختخواب به ازای هر 250 نفر کارگر زن اضافی.

برای هر تخت سطحی برابر 6 مترمربع بایستی دراین اتاق در نظر گرفته شود.

تبصره : درصورتی که تعداد کارگر زن از ده نفرکمتر است واتاق مخصوص استراحت زنان در کارخانه وجود ندارد، بایستی محلی را که خلوت بوده و درمحل رفت وآمد افراد نباشد برای استراحت زنان کارگر درنظر گرفته وآن را برای این منظور تجهیز نمود.

مبحث پازدهم : شیرخوارگاه و مهد کودک

ماده 49 : درمورد کارگاههایی که طبق مقررات جاری مشمول تاسیس واستفاده از شیرخوارگاه و مهد کودک هستند باید از ضوابط و مقررات مربوطه تبعیت نمایند.

مبحث شانزدهم : تاسیسات مربوط به ارائه خدمات بهداشتی درمانی

ماده 50 : کارفرما مکلف است جهت ارائه خدمات بهداشتی و درمانی کارگر محل مناسبی مطابق با آئین نامه ها و دستورالعمل های مربوطه اختصاص دهد.

این آیین نامه مشتمل بر 2 فصل ، شانزده مبحث و 50 ماده، به استناد بند 2 ماده 1 قانون وظایف و تشکیلات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی وماده 156 قانون کار جمهوری اسلامی ایران تهیه ودر تاریخ 20/12/1373 به تصویب نهایی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی رسیده و مطابق با مفاد ماده 85 و تبصره 1 ماده 96 قانون کار اجرای آن برای کلیه کارگاههای کشور و کلیه کارفرمایان، کارگران و کارآموزان الزامی است

 . کارگران آشپزخانه باید قبل از شروع به کار استحمام نمایند.

27 . هر کارگر آشپزخانه باید برای البسه و وسایل نظافت واستحمام خود در بیرون از محوطه پخت و پز قفسه داشته باشد.

28 . کارگران باید درهنگام کارملبس به روپوش سفید، کلاه سفید و پیش بند باشند.

29 . لباس کار و وسایل نظافت و استحمام باید به تعداد و مقدار کافی در اختیار کارگرآشپزخانه قرار گیرد.

30 . لباس کارگرانی که با مواد غذایی سر و کار دارند به طور اختصاصی و مجزا از لباس سایر کارگران و خارج از محوطه آشپزخانه ومحل غذا خوری باید شستشو گردد .

31 . کارگران موظفند بعد از توالت و قبل از شروع به کار دستهای خود را با آب و صابون بشویند.

32 . کلیه کارگرانی که به تهیه ، پخت و توزیع مواد غذایی سرو کار دارند باید دارای کارت بهداشتی مطابق با ضوابط وزارت بهداشت، درمان وآموزش پزشکی بوده ودر محل

کارنگهداری شود.

33 . کارگران آشپزخانه باید رعایت بهداشت فردی را نموده، ناخن ها وموهای آنان کوتاه وتمیز باشد.

34 . در موقع طبخ غذا دستگاه سوخت ونوع مواد سوختی به گونه ای باشد که احتراق به طور کامل صورت گیرد و باعث آلودگی هوا نگردد.

35 . جعبه کمک های اولیه با حداقل داروهای مورد لزوم (چسب ، تنسوپلاست ، قیچی، پنس، گاز استربل بسته بندی شده، یک ماده ضدعفونی کننده ) تهیه ودرمحل مناسب نگهداری شود.

36 . در صورت استفاده از قالب های یخ، باید قبل از مصرف با آب تمیز شستشو داد.

ماده 21 : کارفرما موظف است جهت آموزش موازین بهداشتی بهداشت کارگرانی که با مواد غذایی سرو کار دارند، هماهنگی ها وامکانات لازم را فراهم نمایند.

ماده 22 : هر گونه پخت وپز، و توزیع غذا درغبر ازمحل تعیین شده ممنوع می باشد .

ماده 23 : استعمال دخانیات برای کلیه کارکنان آشپزخانه درحین کار درمحل آشپزخانه ممنوع می باشد.

مبحث دوم : محل غذا خوری

ماده 24: کارگاه هایی که ساعات کار آنها با زمان صرف غذا منطبق باشد باید دارای محلی مستقل جهت غذاخوری مطابق با شرایط و ضوابط ذیل باشند :

1. وسعت محل غذاخوری باید متناسب با تعداد کارکنان باشد.

2. درمحل غذاخوری باید بهداشت تعداد کافی میز و صندلی برای کارگرانی که دریک موقع غذا می خورند وجود داشته باشد.

3. سقف محل غذاخوری باید صاف، بدون ترک خوردگی وبه رنگ روشن باشد.

4.دیوارها بایستی مقاوم، صاف، بهداشت رنگ روشن وقابل شستشو باشد .

5. کف محل غذاخوری باید قابل شستشو و دارای شیب مناسب به سمت کفشوی باشد و لغزنده نباشد.

6. میزها وصندلی ها باید از جنس مقاوم ، قابل شستشو ، بدون ترک خوردگی و درز باشند.

7. زباله دان های درب داربه تعداد کافی و درمحل های مناسب قرار داده شوند.

8. محل غذا خوری باید دارای تهویه مناسب مجهز به وسایل گرمایشی و سرمایشی، متناسب با فصل باشد.

9. محل غذاخوری باید دارای روشنایی کافی باشد و منابع روشنایی، پاکیزه وتمیز نگهداری شوند.

10. در مسیر ورود کارکنان به محل غذاخوری به تعداد کافی دستشویی مجهز بهداشت آب گرم، سرد و صابون تهیه و امکانات لازم جهت خشک کردن دست و صورت فراهم گردد.

11. کارگرانی که با مواد سمی و عفونت زا سرو کار دارند باید قبل از ورود به محل غذاخوری لباس کار خود را تعویض نمایند.

12. درب و پنجره های محل غذاخوری مجهز به توری باشد ودرب های محل غذاخوری مجهز به فنریا درب بند پنوماتیک باشند .

مبحث سوم: انبار مواد غذایی

ماده 25: شرایط و ضوابط بهداشتی انبار مواد غذایی بهداشت شرح ذیل می باشد.

1. انبار مواد غذایی باید در محل مناسب احداث شود .

2. سطح وفضای انبار باید متناسب با نوع و میزان مواد مورد ذخیره باشد.

3. انبار باید دارای قفسه بندی مناسب بوده ومواد طوری چیده شوند که خطر سقوط

نداشته باشند و مزاحمتی برای عبورو مرور افراد ایجاد ننماید.

4. دیوارها وسقف وکف انبار باید از مصالح مقاوم ساخته شده باشند و صاف ، بدون ترک خوردگی وقابل نظافت باشند .

5. دیوارهای جانبی انبار از سطح زمین به ارتفاع 80 سانتی متر از بتون ومصالح مقاوم ساخته شوند تا مانع ورود جوندگان به داخل انبارگردند.

6. کلیه درب ها وپنجره های انبار باید سالم ، قابل شستشو و مجهز به توری زنگ نزن باشند

7. درب های انبار نبایستی از کف زمین فاصله داشته باشند. پایین درب بایستی به ارتفاع 20 الی 30 سانتی متر با ورق آلومینیوم مجهز گردد تا از نفوذ حیوانات موذی جلوگیری گردد.

8. درجه حرارت انباربایستی مرتباً کنترل گردیده به طوریکه در تمام فصول سال متناسب با نوع مواد مورد ذخیره بوده وازتابش مستقیم نور خورشید بر روی مواد غذایی جلوگیری گردد.

9. مواد غذایی فاسد نشدنی باید در ظروف مناسب ودرب داربه ارتفاع 15 تا 20 سانتی متر از کف انبارروی پالتها نگهداری گردند.

10. کارگرانی که در انبار فعالیت می کنند باید مجهز به وسایل فردی مناسب بوده وکارت بهداشتی داشته باشند.

11 . از انبارنمودن ظروف خالی و وسایل اسقاطی در داخل انبار باید احتراز شود.

12 . نظافت و گندزدایی انبار باید به طور منظم صورت گیرد.

13 . ورود افراد متفرقه به انبار مواد غذایی ممنوع میباشد.

مبحث چهارم : یخچال و سرد خانه

ماده 26: درکارگاههایی که پخت وپز انجام میشود و یا مجبور به ذخیره مواد غذایی

فاسد شدنی هستند باید یخچال یا سرد خانه مطابق با شرایط ذیل وجود داشته باشد:

1. یخچال یا سرد خانه باید مجهز به دماسنج سالم بوده و درجه حرارت آنها به طور منظم و مرتب کنترل گردد.

2 . نظافت و شستشوی داخل یخچال و سردخانه باید مرتباً انجام گیرد.

3 . به منظور جلوگیری از احتمال فساد بر اثر قطع برق باید سرد خانه مجهز به برق اضطراری باشد وسیستم برق آن ایمن باشد.

4 . لاشه های گوشت باید از چنگک آویزان گردد.

5 . ازقراردادن مواد غذایی به طور مستقیم و بدون داشتن ظرف مناسب در داخل یخچال و سرد خانه جلوگیری شود.

6 . قبل از قرار دادن سبزیجات ومیوه جات در یخچال باید آنها را شستشو و ضد عفونی نمود.

7 . کارگران باید برای ورود به داخل سردخانه از کفش مخصوص سرد خانه استفاده نمایند.

8 . ورود افراد متفرقه به داخل سرد خانه ممنوع می باشد.

مبحث پنجم : حمام / دوش:

ماده 27: در کارگاههایی که از نظر فرآیند تولید دارای آلودگی معمولی می باشند باید به ازای هر 15 نفر کارگر یک دوش آ ب گرم وسرد ودرکارگاههایی که شاغلین آنهابا سموم ومواد عفونت زا ویا مواد غذایی سروکار دارند برای یک الی 10 نفر کارگر یک دوش آب گرم وسرد وبه ازای هر 10 نفر اضافی یک دوش آب گرم و سرد دیگر در نظر گرفته شود. کارگاههای صنفی از این قاعده مثتثنی هستند.

ماده 28 : در کارگاههایی که علاوه بر کارگران مرد ، کارگران زن نیز مشغول به کار

می باشد ، باید حمام / دوش جداگانه ساخته شود.

ماده 29 : شرایط وضوابط بهداشتی حمام / دوش به قرار ذیل است:

1 . کف محل دوش ها باید مقاوم ، قابل شستشو بوده و لغزنده نباشد و دارای شیب کافی به سمت کف شوی باشد.

2 . دیوارها تا سقف کاشی ، به رنگ روشن وسقف حمام باید صاف با رنگ روغنی روشن وبدون ترک خوردگی باشد.

3 . مساحت کف محل دوش نباید از 90 سانتی متر در 120 سانتی متر کمتر باشد و ارتفاع دیوارهای بین دوشها نباید از 2 متر کمتر باشد.

4 . حمام و محل دوش باید به طور مرتب تمیز وبا مواد مناسب گند زدایی گردد.

5 . محوطه حمام باید دارای هواکش متناسب با فضای آن باشد .

6 . حمام باید مجهز به سطل زباله درب دار و قابل شستشوباشد.

7 . در صورتی که برای گرم کردن آب از منابع حرارتی غیر مرکزی استفاده می شود این قبیل منابع حرارتی باید در خارج از محوطه حمام ودر محل مناسب قرار داشته باشد .

8 . برای رعایت موازین ایمنی ضروری است در داخل حمام از لامپ ایمنی با حباب شیشه ای استفاده شود و تمام کلید ها و پریزهای برق باید خارج از محوطه حمام قرار داده شود.

9 . حمام ها باید دارای محلی مناسب به عنوان رختکن برای تعویضلباس باشند.

10. شستشوی هر نوع البسه در حمام ممنوع می باشد.

مبحث ششم : رختکن

ماده 30: در هر کارگاه باید اتاقی با فضای کافی ، متناسب با تعداد کارگران و قفسه های

انفرادی برای تعویض لباس شخصی آنان در نظر گرفته شود.

ماده 31: در کارگاه هایی که علاوه بر کارگران مرد ، کارگران زن نیز مشغول به کار می باشد باید رختکن جداگانه ساخته شود.

ماده 32: شرایط وضوابط بهداشتی رختکن به شرح ذیل است:

1 . رختکن باید با فاصله مناسب از محل کارگاه ومحل دوشها قرار گیرد.

2 . هر قفسه باید به گونه ای ساخته شده باشد که دارای محل نگهداری مجزا برای لباس بیرون ، وسایل حفاظت فردی وکفش ایمنی باشد. قفسه ها باید دارای سقف شیب دار، قابل شستشو ودارای کرکره ثابت ورود وخروج هوا بوده و قفل داشته باشد.

3 . کف و دیوارهای اتاق رختکن باید صاف، به رنگ روشن وتمیز باشد.

4. اتاق رختکن باید دارای نور کافی بوده وبه طور مناسب تهویه شود.

5 . وجود وسایل خشک کن برای حوله و لباسهای مرطوب در رختکن الزامی است.

6 . سطلا زباله درب دارقابل شستشو به تعداد کافی دررختکن باید در نظر گرفته شود.

7 . محل رختکن باید به طورمنظم پاکیزه وتمیز نگهداری شود.

مبحث هفتم : حوله و صابون

ماده 33 : کارفرما مکلف است برای تامین بهداشت فردی کارگران به تعداد کافی صابون در محل دستشویی ها قرارداده و وسایل خشک کردن دست وصورت کارگران را تامین نماید.

ماده 34 : کارفرما مکلف است به منظور ایجاد تسهیلات جهت استحمام کارگران به مقدار کافی صابون وحوله اختصاصی دراختیارآنان قرار دهد.

مبحث هشتم : شستشوی البسه کار

ماده 35 : اگر در فرآیند تولید موادی مانند آزبست ،سموم ، مواد عفونت زا وامثالهم

استفاده می شود در اینگونه کارگاهها باید به تعداد کافی ماشینهای لباسشویی جهت

شستشوی البسه کارگران وجود داشته باشد .

سنجش شنوایی

 از طرق حرف زدن ، ابزارهای مولد صوت ، سنجش شنوایی از راه هوا و استخوان ، الکتریسیته ، تنفس و ادیومتری صورت می پذیرد . که در ذیل به مواردی اشاره می شود:

دیاپازن 32 ارتعاش در ثانیه را مرتعش نموده ، در فاصله 2 سانتیمتری گوش قرار می دهیم فرد می بایست صدا را بشنود در غیر این صورت گوش خارجی یا میانی مشکل دارد . در صورت عدم پاسخ فرد به دیاپازن مرتعش شده 2048 هرتز ، گوش داخلی وی مشکل دارد.با مرتعش نمودن دیاپازن 128 هرتز و قرار دادن آن بر زایده ماستویئدگوش فرد سالم تا 20 ثانیه  صدا را از راه استخوان می شنود در صورتیکه کمتر از 20 ثانیه شود ، شواباخ منفی ( صدمه گوش داخلی ) و بیش از 20 ثانیه شواباخ مثبت ( صدمه گوش میانی و خارجی )است.

فرد سالم ارتعاش  دیاپازن مرتعش شده بر استخوان کشکک را نمی شنود، در صورت شنیدن ، گوش میانی یا خارجی معیوب است (آزمایش بونیه ).

در آزمایش وبر ، دیاپازن 128 بروسط پیشانی قرار داده می شود در صورت تمرکز صدا بر گوش ، نوع کری انتقالی است و اگر صدا در گوش سالم یا کمتر صدمه دیده ، متمرکز شود گوش داخلی مشکل دارد.

در ادیومتری میدان شنوایی از راه هوا یی و استخوانی تعیین می شود و اصول آن تحریک گوش بوسیله دستگاه با ارسال علائم صوتی ، تعیین حساسیت شنوایی نسبت به فرکانسها و شدت های متفاوت و رسم منحنی مربوط می باشد .

ادیومتری شامل دو بخش AC  ( سنجش شنوایی از راه هوایی ) و BC (سنجش شنوایی از راه استخوانی ) است که در روش اول سیستم شنوایی خارجی ، میانی و داخلی  ود ر BC  گوش داخلی مورد بررسی قرار می گیرد.

 

قبل از ادیو متری فرد را باید توجیه نمود: از جمله (برداشت عینک ، قرار دادن مناسب گوشی  برروی گوش ، روش پاسخ دادن با دکمه یا تکان دادن دست ، نجویدن آدامس ) دلیل مراجعه وی ، سوابق مصرف دارو ، بررسی بیماریهای قبلی بصورت سئوال و بررسی گوش وی از نظر جرم ، همچنین از مکان مناسب ( با ضریب انعکاس کم دیوار دیوار ، امواج انعکاسی کم ، سطوح جاذب صوت مناسب ، پوشاندن کف اتاق از جنس نرم و درب پنجره جاذب صوت ) استفاده شود

روش سنجش شنوایی از راه هوا :

1- روشن کردن دستگاه

2- قرار دادن گوشی بر روی گوش فرد

3- دکمه خروجی بر وضعیتی که فرد بهتر می شنود قرار داده شود و در صورت عدم تفاوت بر روی R  (گوش راست ) باشد.

4- دکمه ورودی TONE

5- تعیین دکمه فرکانس به ترتیب  1000 – 2000 – 4000 –  8000  - 1000 – 500  و 250هرتز

و در گوش بعدی به ترتیب 250 – 500 – 1000 – 2000 – 4000 – 8000 هرتز

6- تعیین دکمه شدت ( ابتدا از فرکانس1000 هرتز وصدای 40 دسی بل )

7- ارسال صدای مربوط با زمان  1 – 2 ثانیه با فشار دکمه مربوطه

8- پاسخ فرد به روشهای ذکر شده

9- کاهش شدت صدا بصو رت 10 دسی بل تا جایی که فرد پاسخ ندهد ، در این  شدت 5 دسی بل اضافه می شود.

10- تعیین آستانه شنوایی ( حداقل صدایی که فرد به زحمت قادر است 50 % علائم ارائه شده را تشخیص دهد).

11- ثبت نتیجه ادیوگرام با علامت دایره قرمز جهت آستانه گوش راست و ضربدر آبی جهت گوش چپ .

12- اتصال آستانه ها به هم و ترسیم منحنی ادیومتری

13- انجام آزمایش برای گوش دیگر ، به روش فوق

 http://kaoh.blogfa.com/post-48.aspx

یک نمونه از روشهای تعیین گوش حساس ،

آزمایش PEYSER 

  است و مراحل آن عبارتند از:

 

1- تعیین آستانه هوایی در فرکانس 1000 هرتز

2- اثر صوتی با شدت 100 دسی بل و فرکانس 1000 هرتز بمدت 3 دقیقه

3- پانزده ثانیه استراحت

4- تعیین آستانه فرکانس 1000 از راه هوایی

5- استراحت یک ساعت

6- تعیین آستانه در فرکانس 1000 هرتز از راه استخوانی

7- تماس 3 دقیقه فرد با فرکانس 1000 هرتز و شدت 100 دسی بل از راه هوا یی

8- پانزده ثانیه استراحت

9- تعیین آستانه در فرکانس 1000 هرتز از راه استخوانی

در صورتی که آستانه شنوایی تا 5 دسی بل باشد طبیعی ،  5 – 10 دسی بل مشکوک و بیش از 10 دسی بل غیر طبیعی  ( بدلیل حساسیت فرد مناسب نمی باشد ).

جهت اندازه گیری صدا ، از دستگاه  صداسنجی  (SLM  ) استفاده می شود.

 

اساس کار دستگاه  تبد یل انرژی صوتی به انرژی الکتریکی قابل قرائت بوده و شامل میکروفون ، مدارهای تطبیقی ، شبکه های باردهی ، شبکه نمونه برداری و صفحه قرائت است .

صداسنج ساده میزان تراز فشار صوت  (SPL  ) را نشان می دهد. با آنالیزور می توان تراز فشار صوت را در فرکانس های مختلف را تعیین نمود.

دوزیمتر صدا میزان انرژی صوتی دریافتی فرد را در زمان معین نشان می دهد ودر مواری که فرد در قسمتهای مختلف فعالیت می نماید که صدای محیط کار و یا دستگاهها در زمانهای مختلف متغیر است ، استفاده می شود.

اندازه گیری صدا در سه مرحله ، بررسی مقدماتی و جمع آوری اطلاعات ، اندازه گیری و تطبیق با استاندارد صورت می گیرد ودر صورت بالاتر بودن صدا از حد استاندارد نیاز به اقدامات کنترلی دارد. جمع آوری اطلاعات عمومی نظیر نام کارخانه ، تعداد کارگران ، ابعاد ، کروکی ، شرایط جوی محیط کار ، جنس سقف ، کف ، دیوار ، نوع سطوح انعکاسی ، تعداد ماشین آلات و محل استقرار آنها ، ویژگی منبع صوت ، مانند ابعاد ، سرعت ، نوع نصب ، روش کار ، روش کنترل ، اطلاعات اندازه گیری ، مانند نوع و مدل صداسنج و کالیبراتور ، شبکه و روش اندازه گیری و کالیبراسیون ، نوع میکروفون ، منابع مهم و ثانویه صدا ، و استاندارد انتخابی ، ویژگی افراد نظیر سن ، سابقه کار ، مدت کار ، جنس ،... مرحله اول اندازه گیری است.

اندازه گیری صدا  بر اساس تغییرات زمانی ، مکانی صورت می گیرد .

 

در روش زمانی ، صدا در فواصل زمانی مساوی اندازه گیری می شود و منحنی تغییرات صدا نسبت به زمان رسم می شود. در این روش حداکثر و حد اقل صدا تعیین شده ، وزمان های لازم جهت حفاظت فرد معین می شود.

اندازه گیری صدا براساس توزیع مکانی ،  شامل ایستگاه بندی ( تقسیم کارگاه به ابعاد معین  و اندازه گیری صدا  ، حداقل فاصله

4 /? از دیوارجهت تعیین محدوده خطرناک ) و توزیع مکانی منبع مشخص  (تعیین صدا در فواصل مختلف منبع صوتی با شعاع فرضی 45 درجه و اتصال نقاط با صدای یکسان ) وتصادفی است.

همچنین با اندازه گیری در فواصل زمانی معین می توان تراز آماری صدا را بدست آورد که بطور مثال در 80 % ، زمان صدا از 90 دسی بل بیشتر است . در این روش ، نموداری ترسیم ، در محور افقی تراز فشار صوت و در محور عمودی فراوانی تجمعی ، قید می گردد. استاندارد های مختلفی توسط سازمانهای متفاوت برای صدا تعیین شده است.

استاندارد های ACGIH و تدوین شده کمیته فنی بهداشت حرفه ای میزان تماس مجاز 8 ساعت را ، صدای 85 دسی بل اعلام نموده و با افزایش هر 3 دسی بل ، زمان تماس نصف می گردد.